Longhorns down!!

Hallo allemaal,

Hier in Norman gaat alles zijn gangetje.. Docenten die denken dat vrije tijd voor watjes is en ons dus veel toetsen en opdrachten geven (ik blijf de hele week bezig hier..), het weer dat je maar blijft verbazen.. Vorige week was het nog 15 graden en nu weer volop zon met 31 graden. Toch wordt de stemming een beetje bedrukt door, wat in mijn klassen al meerdere malen benoemd is als “The game that never happened”, the University of Oklahoma is dit weekend in dé derby van het college football in dit gebied verslagen door the University of Texas…
De Red river showdown zoals deze ook wel wordt genoemd (de Red river loopt door Oklahoma en Texas en scheidt de twee universiteiten, ook al liggen ze sowieso al zo’n 6 uur rijden van elkaar vandaan) wordt ieder jaar op neutraal terrein gespeeld, namelijk in Dallas. Dallas ligt precies tussen Norman en Austin en de game gaat gepaard met de Texas State Fair die daar ook gehouden wordt. Ik was uitgenodigd door een vriendin hier (Ellen) en haar familie om voor het weekend naar Dallas te reizen en de fair en wedstrijd te zien. Het is een geweldige ervaring met een gave sfeer. De Sooners (Oklahoma) en Longhorns (Texas) zijn grote rivalen (ik denk dat het vergeleken kan worden met Ajax en Feyenoord of Vitesse en NEC) en dat is te merken aan de sfeer op de fair op de dag zelf. Je hoort van allerlei kanten mensen schreeuwen, Sooners die ‘Boomer Sooner’, ‘Texas sucks’ of ‘Longhorns down’ roepen of andersom van Texas fans. Iedereen is van tevoren dan wel samen op het terrein van de state fair (die om het stadion heen gehouden wordt) maar elkaar echt aankijken doe je niet. Als je wat gaat eten ga je ook niet met de rivalen aan één tafel zitten en als het dan écht moet zorg je er in ieder geval voor dat je oogcontact vermijdt. Toch zijn football fans hier geen hooligans zoals je die wel zou hebben bij voetbal in Nederland dus het is prima om over de fair te lopen met z’n allen.
Als het dan tijd is voor de game vult het stadion, The Cotton bowl (jaja ik zit in het zuiden, het is me wel duidelijk) zich met zo’n 92.000 fans. De kaarten worden zo verkocht dat Texas een deel van het stadion vult en Oklahoma het andere dus de scheiding tussen de oranje Texas fans en het rood van Oklahoma is goed te zien. Het grappige is dat voor de wedstrijd Oklahoma nog geen wedstrijd had verloren en Texas er nog geen had gewonnen. Niets zou ons dus tegen hebben moeten houden maar jammer genoeg werd Oklahoma ingemaakt.. Zo blijkt maar weer dat je dit soort wedstrijden niet kan voorspellen. (Ach ja, ze mogen dan wel hebben verloren, Texas still sucks).
De state fair zelf was ook een belevenis.. Van tevoren kreeg ik te horen dat hier het grootste aanbod van fried voedsel was en dat kan ik zo geloven.. Fried olives, fried cola, fried snickers, alles is hier gefrituurd, om misselijk van te worden. En dan loopt een groot aandeel van de mensen om 9:00 ’s ochtends nog met een turkey leg als ontbijt rond, je kan je voorstellen hoe een groot deel van de bevolking er hier uitziet. Voor diegenen die denken dat turkey leg ongeveer te vergelijken is met een kippenpootje, je zou het moeten googlen, die dingen zijn enorm. Niet te missen was ook Big Tex, een enorme pop in cowboy kleding die je welkom heet op de Texas State Fairrrrr (met een lekker Texaans accent zoals we dat kennen van de films). Het is verder ook een soort van kermis maar na de game was het zo druk, je kon letterlijk geen stap verzetten, dat we die maar hebben overgeslagen en terug naar Norman zijn gegaan.
Om het weekend dan nog goed af te sluiten hebben we gegeten in het Rainforest restaurant. Om nog maar eens even duidelijk te maken waar ik beland ben, dit is een restaurant in regenwoud stijl. Letterlijk. Oerwoud geluiden, bewegende dieren (poppen, dat dan weer wel) en ‘onweersbuien’, alles erop en eraan. Daar word je dan natuurlijk ook bediend door een typisch veel te vrolijke serveerster die je constant ‘sweetie’ of ‘sweetheart’ noemt en om alle stomme grappen van klanten lacht, tja ze moet ergens haar loon vandaan toveren. Ik heb zelfs de verjaardagsliedjes waarvoor ze de hele staff bijeen roepen en om een tafel heen een liedje voor de jarige gaan zingen mogen meemaken. Ja ik denk dat ik nu wel wat van Amerika heb meegemaakt. Het is hier gaaf, en leuk om hier nu vier maanden te zijn en geweldig om dit mee te maken, maar ik realiseer me ook wel hoe heerlijk ik het eigenlijk ook in het nuchtere Nederland vind.